ALCALÁ DE HENARES

HISTORIA DE ALCALÁ DE HENARES

Los orígenes de la ciudad de Alcalá se remontan a la época celtíbera (Ikesankom Kombouto o Iplacea), pero será con la llegada de los romanos cuando se formará una ciudad notable llamada Complutum, que en sus más de cuatro siglos de existencia alcanzó una importancia que mantendría a lo largo de todo el periodo visigótico. Durante el período de dominación musulmana se construyó una ciudad que con el tiempo se conoció como Al-Qalat-Nahar (cuyo significado es “castillo sobre el río Henares”) y de la que hereda su actual denominación. De allí que en el escudo de la ciudad aparezca un Castillo sobre oleadas de agua, que simulan el río Henares. 

Con la Reconquista Cristiana se produce una nueva reconstrucción en lo que será, desde entonces, su emplazamiento definitivo, en torno a la Catedral Magistral. Sin embargo, hay que esperar a finales del siglo XV para asistir al período de esplendor de la ciudad con la  fundación de la Universidad por el Cardenal Cisneros. Sin embargo, no hay que olvidar que el germen de la universidad alcalaína está en el año 1293 con la creación de los Estudios Generales.

El 13 de abril de 1499, el papa Alejandro VI autorizaba la creación del Colegio Mayor de San Ildefonso que fue la cabeza de la universidad, cuyas aulas se abrieron en 1508. A partir de ese momento se produce una renovación urbanística que convierte a Alcalá en una ciudad universitaria, siguiendo los cánones arquitectónicos clásicos.

La Universidad de Alcalá no tardó en competir con la de Salamanca y por sus aulas pasaron casi todos los escritores del Siglo de Oro, personalidades como: Elio Antonio de Nebrija, Francisco de Quevedo, Juan de Ávila, Gaspar Melchor de Jovellanos, Ginés de Sepúlveda, Lope de Vega, San Juan de la Cruz, San Ignacio de Loyola, Fray Luis de León, Tirso de Molina o Calderón de la Barca, entre otros. Con la creación de la Universidad, casi todo acontecimiento o personalidad relevante de la vida española está vinculado a Alcalá de Henares.

La universidad permaneció en la ciudad por más de cuatro siglos hasta que en 1836 (la Real Orden de la Reina Regente de 29 de octubre de 1836), se decretó su supresión en Alcalá y traslado a Madrid, donde pasó a denominarse Universidad Central de Madrid y más tarde Universidad Complutense de Madrid. El traslado de la Universidad, junto a las sucesivas desamortizaciones, llevó al cierre de varios conventos y a un mayor empobrecimiento del ambiente cultural, iniciado ya durante los siglos XVIII y XIX.  En 1977 la universidad se refundó en la ciudad con el nombre de Universidad de Alcalá, lo que ha supuesto su cambio a ciudad universitaria, así como una renovación cultural y una recuperación del patrimonio artístico. 

HISTORY OF ALCALÁ DE HENARES

The origin of the city dates back to the Celtiberian age (Ikesankom Kombouto or Iplacea), but it is with the arrival of the Romans when a notable town named Complutum was formed. Within its more than four centuries of existence, it reached an importance that endured throughout the whole Visigothic period. During the Muslim settlement it was built a city that, in the course of time, was known as Al-Qalat-Nahar (“castle over the Henares River”) from which Alcalá inherited its current name. As a consequence, on the city coat of arms appears a castle above water waves, which represents the Henares River.

Due to the Reconquista, it took place a reconstruction of the city around the Cathedral-Magistral, which will be its definitive location since that moment. However, we have to wait until the end of 15th century to witness the splendor period of the city, when Cardinal Cisneros founded the University. We cannot forget that the conception of the Alcalá University goes back to 1293, with the creation of the General Studies.

On April 13 1499, Pope Alexander VI authorized the creation of Colegio Mayor (residence hall) de San Ildefonso, which was the main building of the University, whose lecture rooms opened in 1508. Since that moment, an urban renewal took place, turning Alcalá into a university town, following the rules of classic architecture.

The University of Alcalá will soon compete with the University of Salamanca. Most authors of the Spanish Golden Age were in its classrooms, such as: Elio Antonio de Nebrija, Francisco de Quevedo, Juan de Ávila, Gaspar Melchor de Jovellanos, Ginés de Sepúlveda, Lope de Vega, San Juan de la Cruz, San Ignacio de Loyola, Fray Luis de León, Tirso de Molina and Calderón de la Barca, among many others. As a result of the creation of the University, there are many remarkable events and important figures in Spain linked to Alcalá de Henares.

The university remained in Alcalá for more than four centuries until 1836, when, by means of the Real Orden (Royal Order) of the Queen Regent on October 29 1836, it was ceased in Alcalá and moved to Madrid.  Once in the capital city, it was renamed as Central University of Madrid (Universidad Central), and later as the Complutense University (Universidad Complutense de Madrid). In 1977, the university was founded again with the name of University of Alcalá. This resulted in the cultural revival of Alcalá, as well as in the recovery of its artistic heritage.

ИСТОРИЯ АЛЬКАЛЫ ДЕ ЭНАРЕС

Озвучивание: Светлана Хусаинова

Город Алькала берёт своё начало с кельто-иберийской эпохи («Ikesankom Kombouto», или «Iplacea»), но только с приходом римлян он станет значительным городом и будет называться Комплутум (Complutum), что в своё более чем четырёх-вековое существование достигнуло важного значения, которое поддерживало в течение всего вестготского периода. В период мусульманского владычества был построен город, который со временем стал известен как Аль-Калат-Нахар (Al-Qalat-Nahar, что означает «замок на реке Энарес»), откуда Алькала и унаследовала своё нынешнее название. Таким образом на гербе города появляется замок над волнами воды, которые имитируют реку Энарес.

С христианской Реконкистой (отвоеванием) происходит новая реконструкция, что и будет с тех пор окончательным местоположеним города, вокруг Кафедрального собора Святых детей (la Catedral Magistral). Но надо подождать до конца  XV века, чтобы быть свидетелем периода расцвета города с основанием университета кардиналом Сиснеросом. Однако, не стоит забывать, что Университет Алькалы берёт свооё начало с 1293 года с созданием лос Эстудиос Генералес (los Estudios Generales).

13 апреля 1499 года папа Александр VI разрешил создание Высшей школы Сан Ильдефонсо (Colegio Mayor de San Ildefonso), что стала основой университета, аудитории которого были открыты в 1508 году. С того момента происходит городское обновление, что превращает Алькалу в университетский город, следуя классическим архитектурным канонам.

Вскоре Университет Алькалы стал соперничать с Университетом Саламанки и через его аудитории прошли почти все писатели Золотого века Испании, такие личности, как: Элио Антонио де Небриха, Франсиско де Кеведо, Хуан де Авила, Гаспар Мельчор де Ховельйянос, Хинес де Сепульведа, Лопе де Вега, Сан Хуан де ла Крус, Сан Игнасио де Лойола, Фрай Луис де Леон, Тирсо де Молина и Кальдерон де ла Барка. С созданием Университета, почти все значимые события и важные личности испанской жизни связаны с Алькала де Энарес.

Университет оставался в городе на протяжении более четырёх веков до 1836 года, когда вышел указ (Королевский указ королевы-регентши от 29 октября 1836 г.) о его переезде в Мадрид, где он был переименован в Центральный университет Мадрида, а затем — в Университет Комплутенсе Мадрида. Переезд Университета с последующими конфискациями привели к закрытию нескольких монастырей и дальнейшему обнищанию культурной атмосферы, начавшегося ещё  в XVIII — XIX веках. В 1977 году Университет был вновь основан в городе с названием Университет Алькалы, что преобразовало его в университетский город, а также способствовало культурному обновлению и восстановлению художественного наследия.

HISTOIRE D’ALCALÁ DE HENARES

Les origines d’Alcalá remontent à l’époque celtibère (Ikesankom Kombouto o Iplacea), mais c’est avec l’arrivée des Romains qu’une ville très importante appelée Complutum sera construite. Pendant presque quatre siècles d’existence, cette ville a atteint une importance qui perdurerait  pendant toute la période visigotique.

Pendant la période de la domination musulmane une ville a été construite et, au cours de temps, elle serait connue comme Al-Qalat-Nahar (« Château sur la rivière Henares ») d’où elle hérite son nom actuel. C’est pourquoi sur le blason de la ville on peut distinguer un Château sur des vagues d’eau, qui représentent la rivière Henares. 

Après la Reconquête chrétienne, la ville est déplacée vers son emplacement définitif qui est aujourd’hui les environs de la cathédrale magistrale. Néanmoins, c’est à la fin du XVe siècle qu’on vivra la grande période de splendeur de la ville qui a commencé avec la fondation de l’Université par le Cardinal Cisneros. Il ne faut pas oublier que le germe de l’Université d’Alcalá remonte à l’année 1293, avec la création des Études Générales.

Le 13 avril 1499, le pape Alexandre VI a autorisé la création du Colegio Mayor de San Ildefonso (résidence universitaire), ce qui était la partie la plus importante dont les salles de cours on été ouvertes en 1508. À partir de ce moment, une rénovation urbaine s’est produite suivant les règles de l’architecture classique, ce qui a transformé Alcalá  en ville  universitaire.

L’université est en concurrence avec celle de Salamanca, d’importantes écrivains du Siècle d’Or espagnol ont étudié dans cette université, tels que Elio Antonio de Nebrija, Francisco de Quevedo, Juan de Ávila, Gaspar Melchor de Jovellanos, Ginés de Sepúlveda, Lope de Vega, San Juan de la Cruz, San Ignacio de Loyola, Fray Luis de León, Tirso de Molina ou Calderón de la Barca, parmi d’autres. Les événements les plus remarquables ainsi que les plus grandes figures d’Espagne sont liés à l’Université d’Alcalá.

L’université qui est restée dans la ville d’Alcalá depuis plus de quatre siècles, a été déplacée en 1836 (Décret royal de la Reine régente, le 26 octobre 1836) à Madrid et rebaptisée sous le nom d’Université centrale de Madrid (Universidad central) et puis sous le nom d’Université Complutense (Universidad Complutense de Madrid). Le déménagement de l’Université et les désamortissements successifs ont conduit à la fermeture de plusieurs couvents et un appauvrissement culturel, qui avait déjà commencé aux XVIIIe et XIXe siècles. En 1977, une nouvelle université est créée sous le nom d’Université d’Alcalá. Elle est devenue ainsi une ville universitaire, ce qui a supposé une renaissance culturelle et une récupération du patrimoine artistique de la ville.

ISTORIA ALCALÁ DE HENARES

Audio en rumano: Gafar Alexandra

Originile orașului Alcalà datează din era celtiberă (Ikesankom Kombouto sau Iplacea), dar va fi odată cu sosirea romanilor când se va forma un oraș remarcabil numit Complutum, care în cele  patru secole de existența a ajuns la o importanță pe care o va menține pe toată perioada vizigotică. În timpul perioadei de dominație musulmană sa construit un oraș  care în cele din urmă a devenit cunoscut sub numele de Al-Qalat Nahar (care înseamnă «castelul de le râul Henares») și de la care moștenește denominația sa actuală. Prin urmare în scutul orașului apare un castel pe valuri de apă stimulînd râul Henares.

Odată cu Reconquestul Creștin, are loc o nouă reconstrucție în ceea ce va fi locația finală în jurul Catedralei Magistral. Cu toate acestea este necesară așteptarea până la sfârșitul secolului al XV lea pentru a participa la perioada de splendoare a orașului cu întemeierea universității de către Cardinanul Cisneros. Cu toate aceste nu trebuie să uităm că germenul universități din Alcalà este în anul 1293 cu crearea de studii generale. 

Pe 13 aprilie 1499 Papa Alexandru Vl a autorizat crearea Colegiului de San Ildefonso care era șeful universități , ale cărui clase au fost deschise în 1508. Din acel moment are loc o reînnoire urbană care transformă Alcalà într-un oraș universitar, urmând canoanele clasice de arhitectură. 

Universitatea din Alcalà nu a întârziat să concureze cu cea din Salamanca, iar prin sălile sale de clasă au trecut aproape toți scriitorii personalităților din Epoca de aur, cum ar fi: Elio Antonio de Nebrija , Francisco de Quevedo, Juan de Ávila, Gaspar Melchor de Jovellanos, Ginés de Sepúlveda, Lope de Vega, San Juan de la Cruz, San Ignacio de Loyola, Fray Luis de León, Tirso de Molina o Calderón de la Barca, printre alți. Odată cu crearea universității aproape orice eveniment relevant sau personalitate a vieții spaniole este legat de Alcalà de Henares. 

Universitatea a rămas în oraș mai mult de patru secole până în 1836 (ordinul regal al reginei din 29 octombrie 1836), a decretat represiunea la Alcalà și a transferat-o  în Madrid, unde a fost redenumită Universitatea Centrală din Madrid și mai târziu Universitatea Complutense din Madrid. Transferul Universității împreună cu confiscările succesive, au condus la închidere a mai multor mănăstiri și la o sărăcie mai mare a mediului cultural deja începută în secolele XVlll lea și XlX lea. În 1977 universitatea a fost restabilită in oraș  cu numele Universitatea din Alcalà care a însemnat schimbarea ei într-un oraș universitar precum și o recuperare a patrimoniului artistic.