LECCIÓN 1 – Artículo, nombre, pronombres personales


 Artículo, nombre, pronombres personales    

  El artículo y sustantivo

Artículo Nombre o sustantivo
Es un determinante que especifica el género y el número del nombre o sustantivo al que acompaña y con el que coincide en género y número. Va antes que el sustantivo. Está de acuerdo en género y número con el artículo.
Definido Indefinido  Común  Propio
El, la, lo, los y las Un, una, unos y unas – Estas son escritas con una letra pequeña

– Describen personas, animales o cosas
– Se deletrean con mayúsculas
– Describen a una persona o un lugar de una manera particular:
Nombres y apellidos (Carlos, Rosa, Pérez y García), países, lugares geográficos, lugares públicos (Japón, Barcelona y Unión Europea), -No llevan artículo , Los nombres y los nombres de los países, aunque tienden a ser Suprimido): la China o la India y algunos nombres de ciudades y regiones: El Bierzo o la Habana)

                 Artículos definidos
Cuando el artículo va antes que el adjetivo, éste se convierte en un sustantivo por el artículo: ¿Qué es tu coche? El amarillo.
El artículo neutro lo + adjetivo tiene un valor abstracto, no hace referencia a un objeto específico: Lo hermoso.

Masculino singular  Femenino singular  Masculino plural  Femenino plural  Neutro
El La Los Las Lo
  * Usamos El cuando el sustantivo al lado de él comienza con el énfasis a- o ha-: el agua, el ave, el hacha. En el plural se recupera la forma femenina: las aguas, las aves, las hachas.  

                             Artículos indefinidos

Se utilizan para referirse por primera vez a algo, para identificar a una persona dentro de un grupo o para expresar algo con un valor aproximado: mi hermana ha recibido una invitación.

Masculino singular  Femenino singular  Masculino plural  Femenino plural
Un Una Unos Unas

                     

Presencia y ausencia del artículo

– Con nombres concretos concretos: el, la, los y las. Quiero el vaso verde.
– Con sustantivos abstractos contable: un, una, unos y unas. Quiero un pantalón vaquero.
– Con sustantivos innumerables. Quiero azúcar.

Los Pronombres Personales

Los pronombres son palabras que representan a la persona u objeto que designan o remiten a hechos ya conocidos por el hablante, sustituyen al nombre.

Clases de pronombres:

  • Personales
  • Numerales
  • Demostrativos
  • Interrogativos
  • Posesivos
  • Exclamativos
  • Indefinidos
  • Relativos

Pronombres personales

Los pronombres personales hacen referencia a las personas que participan en la comunicación (hablante y oyente) y a aquello de lo que se habla, que puede ser una persona, una cosa, una idea, una acción. 

Forma Usos
Algunas personas gramaticales presentan variación de género (él, ella; nosotros, nosotras…), pero otras, son invariables (yo, tú)

Singular (yo, tú, vos, él, ella, usted)

Plural (nosotros / -as, vosotros /
-as, ellos / -as, ustedes)

 En español, no es obligatoria la presencia de los pronombres sujeto, pues, en la mayoría de los casos, la terminación del verbo nos indica la persona a la que se refiere. Sin embargo, hay ocasiones en los que es necesaria su aparición

Identificación de personas: ¿Patricia Fernández?  – Sí, soy yo
 
Al contestar a una pregunta dirigida a varias personas:
¿Quiénes hacen el Camino de Santiago?
– Nosotros, nosotros lo hacemos
 
Con también y tampoco:
– He visitado el Museo del Prado – Yo también
 
– Todavía no tengo puntos – Yo tampoco
 
Para establecer un contraste con otros sujetos:
Repartimos las tareas: tú buscas información y yo preparo una ruta

Para evitar ambigüedad:
Él/ella/usted no dice nada (No sabemos qué persona es)

Los pronombres personales tienen variación de persona, número, género y función.

  • Pronombres personales de sujeto:

Se refieren a las personas que realizan la acción. Representan las personas de los verbos.

Persona Señala Singular Plural
Primera La persona que habla Yo Nosotros/nosotras
Segunda La persona con quién se habla o escucha Vosotros/vosotras
Tercera La persona o cosa de la que se habla Él/ella Ellos/ellas

The article, noun, personal pronouns

The article and noun

Article Name or noun
It is a determiner that specifies the gender and the number of the name or the noun to which it accompanies and with which it agrees in gender and number. It goes before the noun. It agrees in gender and number with the article.
Definite Indefinite Common Proper
El, la, lo, los y las Un, una, unos y unas -They are spelled with a small letter
-They describe people, animals or things
– They are spelled with a capital letter
-They describe a person or a place in a particular way:
Nombres y apellidos (Names and surnames) (Carlos, Rosa, Pérez y García), países, lugares geográficos, lugares públicos (Japón, Barcelona y Unión Europea), -No llevan artículo (excepto: nombres de ríos, lagos, océanos, mares, montes y archipiélagos (name of rivers, lakes, oceans, seas, hills and archipielagos): el Tajo o el Atlántico; algunos nombres de estados y países, aunque se tiende a suprimir (Some state and country names, although they tend to be deleted): la China o la India; y algunos nombres de ciudades y regiones (some city and region names): El Bierzo o la Habana)

Definite Articles

When the article goes before the adjective, this one turns into a noun because of the article: ¿Cuál es tu coche? El amarillo.

The neuter article lo + adjective has an abstract value, it does not make reference to a specific object: Lo hermoso.

Masculine singular Femenine singular Masculine plural Femenine plural Neuter
El La Los Las Lo
  *We use El when the noun next to it begins with stressed a- or ha-: el agua, el ave, el hacha. In the plural it recovers the feminine form: las aguas, las aves, las hachas.  

Indefinite Articles

They are used to refer for the first time to something, to indentify a person within a group or to express something with an approximate value: : mi hermana ha recibido una invitación.

Masculine singular Femenine singular Masculine plural Femenine plural
Un Una Unos Unas

Presence and absence of the article

– With concrete countable nouns: el , la, los y las. Quiero el vaso verde.
– With abstract countable nouns: un, una, unos y unas. Quiero un pantalón vaquero.
– With uncountable nouns. Quiero azúcar.

Personal pronouns 

Pronouns are the words that represent the person or object they designate. Their function is to replace the noun and make reference to previously known facts by the speaker.

Types of pronouns:

  • Personal
  • Numerals
  • Demonstrative
  • Interrogative
  • Possessive
  • Exclamatory
  • Indefinite
  • Relative

Personal pronouns

Personal pronouns make reference to the individuals that intervene in the communicative situation (speaker and listener) and to that we are referring to (a person, an object, an idea or an action).

Form Uses
  • Some grammatical persons have gender variation (él, ella; nosotros, nosotras…), however, other are invariable (yo, tú).
  • Singular (yo, tú, vos, él, ella, usted).
  • Plural (nosotros/as, vosotros/as, ellos/as, ustedes).
  • In Spanish, it is not obligatory the presence of the subject pronoun, because in almost all cases, the verb ending indicates the person it is making reference. Nevertheless, there are occasions in which its presence is necessary.
  • Identification of people.
    ¿Patricia Fernández? – Sí, soy yo.
  • When answering a question addressed to several persons:
    ¿Quiénes hacen el Camino de Santiago?
    – Nosotros, nosotros lo hacemos.
  • With también and tampoco:
    – He visitado el Museo del Prado. – Yo también.
    – Todavía no tengo puntos. – Yo tampoco.
  • To establish contrast with other subjects:
    Repartimos las tareas: tú buscas información y yo preparo una ruta.
  • To avoid ambiguity:
    Él / ella / usted no dice nada. (We don’t know which person it is


Personal pronouns vary in person, number, gender and function.

  • Subject personal pronouns:

They make reference to the persons who carry out the action. The subject personal pronouns represent the verbal person marks.

Person It designates Singular Plural
First The person who speaks Yo Nosotros/Nosotras
Second The person we are speaking with or the listener Vosotros/Vosotras
Third The person or thing we are speaking about Él/Ella Ellos/Ellas

冠词、名词和指示词

冠词 名字或名词
冠词放在名词之前,指出所修饰名词的性和数,与所修饰的名词保持性数的一致。 与冠词保持性数的一致。
定冠词 不定冠词 普通名词 专有名词
El, la, lo, los y las Un, una, unos y unas 要小写。
指人、动物或者事情。
要大写。
指特别的一个人或地方
名字和姓氏
Carlos, Rosa, Pérez, García;
国家、地域和公共地点
Japón, Barcelona; Unión Europea.
不带冠词,以下情况除外
河流、湖泊、大洋、大海、山脉和群岛: el Tajo, el Atlántico
有一些国家的名字,尽管现在的趋势是取消冠词:la China, la India
一些城市和地区的名字: el Bierzo, La Habana

定冠词

当定冠词放在形容词前时,形容词变名词: ¿Cuál es tu coche? – El amarillo.

中性冠词+形容词有抽象意义,不特指某个具体事物:lo hermoso

阳性单数 阴性单数 阳性复数 阴性复数 中性
El La Los Las Lo
当阴性名词由 a- 或 ha-开头时,单数形式使用定冠词el: el agua, el ave, el hacha
这些名词的复数使用las: las aguas, las aves, las hachas

不定冠词

当我们第一次指出某一事物,在一团队中指出一个人或者用近似的方式进行表达时使用不定冠词。

阳性单数 阴性单数 阳性复数 阴性复数
Un Una Unos Unas

使用或不使用冠词的情况

具体的可数性名词前用el, la, los, las。例:Quiero el vaso verde.

不具体的可数性名词前用un, una, unos, unas。例:. Quiero un pantalón vaquero.

不可数名词不用冠词,例如:Quiero azúcar.

指示冠词

指示冠词修饰名词,指出说话人和所指事物之间的距离。

指示冠词和所修饰的名词保持性数的一致。

单数 复数
阳性 阴性 阳性 阴性
距离 Este Esta Estos Estas
中间 Ese Esa Esos Esas
Aquel Aquella Aquellos Aquellas

主格人称代词

代词是用来替代说话者已知的人或物的词,来代替名字。

代词的种类

  • 人称代词
  • 数字代词
  • 数字代词
  • 疑问代词
  • 疑问代词
  • 疑问代词
  • 不定代词
  • 关系代词

人称代词

人称代词指代参与交流的人(说话的人和听众),以及他们所谈论到的内容,可能是一个人、一件事、一个想法或一个动作。

形式 用法
  • 有一些人称有性的变化,比如:él, ella; nosotros, nosotras…。 其他的人称保持不变,比如:yo, tú。
  • 单数( yo, tú, vos, él, ella, usted)
  • 复数(nosotros/as, vosotros/as, ellos/as, ustedes)
  • 西语中,主格代词不是一定要出现,因为在大多数情况下,从动词的结尾可以判断出人称。然而,有一些情况主格代词一定要出现。
  • 人称的确认
    ¿Patricia Fernández? – Sí, soy yo.
  • 回答一个同时面对多个人的问题时
    ¿Quiénes hacen el Camino de Santiago? – Nosotros, nosotros lo hacemos.
  • “también”(也) 和 “ tampoco”(也不)两个词要带主格
    – He visitado el Museo del Prado. – Yo también.
    – Todavía no tengo puntos. – Yo tampoco.
  • 和其他的主语进行区别时
    Repartimos las tareas: tú buscas información y yo preparo una ruta.
  • 为避免混淆
    Él/ella/usted no dice nada. (No sabemos qué persona es) (我们不知道是哪个人。)

人称代词有人称、数、性别和功能的变化。

  • 主格人称代词

指代进行动作的人,代表动词的执行者。

人称 所指 所指 复数
第一人称 说话的人 我们
第二人称 一起交谈的人或者听众 你们
你们 谈论的人或事 他/她 他/她

L’article, le substantif et le démonstratif, les pronoms personnels

L’article, le substantif et le démonstratif

L’ARTICLE LE NOM OU SUBSTANTIF
C’est un déterminant qui permet d’identifier le genre et le nombre du substantif qui le suit. Il s’accorde avec ce substantif en genre et en nombre. Il se place devant lui. Il s’accorde en genre et en nombre avec l’article.
Défini Indéfini Communs Propres
El, la, lo, los y las Un, una, unos, unas – Ils s’écrivent en minuscule
– Ils font référence aux personnes, aux animaux et aux choses
-Ils s’écrivent en majuscule.- Ils font référence à un individu ou à un lieu d’une manière particulière :
Noms et prénoms : (Carlos, Rosa, Pérez y García)
Des pays, lieux géographiques, lieux publiques : (Japón, Barcelona y Unión Europea)
– Ils ne portent pas d’article, sauf :
Noms de rivières, lacs, océans, mers, montagnes et archipels(el Tajo o el Atlántico);
Certains nom d’états et de pays, même si normalement l’article ne s’utilise pas (la China o la India);
Certains noms de villes et de régions(el Bierzo o la Habana).

Les articles définis

Si l’article précède à un adjectif, cet adjectif se transforme en un substantif : ¿Cuál es tu coche? El amarillo.

L’article neutre lo + adjectif est utilisé pour désigner une entité abstraite, il ne fait pas référence à un objet concret : lo hermoso.

Masculin singulier Féminin singulier Masculin pluriel Féminin pluriel Neutre
El La Los Las Lo
*Si le substantif commence par a- ou ha- toniques, on utilise l’article au masculin (el) : el agua, el ave y el hacha.
Au pluriel, par contre, on emploi la forme au féminin (la) : las aguas, las aves y las hachas.

Les articles indéfinis

On les emploie pour faire référence à quelque chose pour la première fois, pour identifier quelqu’un ou pour exprimer une valeur approximative : mi hermana ha recibido una invitación.

Masculin singulier Féminin singulier Masculin pluriel Féminin pluriel
Un Una Unos Unas

Présence et absence de l’article

– Avec des noms comptables concrets : el , la, los, las. Quiero el vaso verde.
– Avec des noms comptables : un, una, unos y unas. Quiero un pantalón vaquero.
– Avec des noms non comptables : Ø. Quiero azúcar.

Les déterminants démonstratifs

Ce sont des mots qui accompagnent un substantif pour exprimer la distance qui se trouve entre la personne qui parle et l’objet auquel cette personne fait référence.

Les déterminants démonstratifs ont le même genre et le même nombre que le substantif qui l’accompagne.

Singulier Pluriel
Masculin Féminin Masculin Féminin
Distance Cerca (près) Este Esta Estos Estas
Media (distance intermediaire) Ese Esa Esos Esas
Lejos (loin) Aquel Aquella Aquellos Aquellas

Pronoms personnels

Les pronoms ce sont des mots qui remplacent le substantif. Ils font référence à une personne où à un objet et ils expriment des faits déjà connus par le locuteur.

Types de pronoms:

  • Personnels
  • Numéraux
  • Démonstratifs
  • Interrogatifs
  • Possessifs
  • Exclamatifs
  • Indéfinis
  • Relatifs

Pronoms personnels

Les pronoms personnels font référence aux personnes qui participent dans une communication (locuteur et auditeur) et à ce dont on parle, qui peut être une personne, una chose, une idée ou une action.

FORME EMPLOI
  • Quelques personnes grammaticales varient en fonction de leur genre (él, ella; nosotros, nosotras…), mais il y en a d’autres qui sont invariables (yo, tú)
  • Singulier (yo, tú, vos, él, ella y usted)
  • Pluriel (nosotros/as, vosotros/as, ellos/as y ustedes)
  • La présence du pronom sujet n’est pas obligatoire en espagnol, puisque dans la plupart des cas la terminaison du verbe indique la personne á laquelle fait référence. Cependant, il y a des fois où il est nécessaire de l’expliciter
  • Identification de personnes: ¿Patricia Fernández? Sí, soy yo.
  • Lorsqu’on répond à une question qui se dirige à plusieures personnes: ¿Quiénes hacen el Camino de Santiago? Nosotros, nosotros lo hacemos
  • Avec «también» et «tampoco»: He visitado el Museo del Prado. Yo bien.
    Todavía no tengo puntos. Yo tampoco
  • Pour exprimer un contraste avec d’autres sujets: Repartimos las tareas; tú buscas información y yo preparo una ruta
  • Pour éviter l’ambigüïté: Él/ella/usted no dice nada (on ne connaît pas la personne à laquelle fait référence)

Les pronoms personnels varient en fonction de leur personne, nombre, genre et fonction.

  • Pronoms personnels sujet :

Ils font référence aux personnes qui réalisent une action. Ils représentent les personnes des verbes.

Personne Fait référence à: Singulier Pluriel
Première La personne qui parle Yo Nosotros>/nosotras
Deuxième La personne avec laquelle on parle ou que l’on écoute Vosotros/vosotras
Troisième La personne ou la chose dont on parle Él/ella Ellos/ellas

Артикль, имя существительное, личные и  указательные местоимения

Артикль и имя существительное

АРТИКЛЬ ИМЯ СУЩЕСТВИТЕЛЬНОЕ
Это определяющее слово, которое определяет род и число сопровождающего  его существительного,  согласуясь с ним в роде и числе.
Располагается артикль перед существительным.
Согласуется в роде и числе с артиклем
определённый неопределённый нарицательные собственные
 El, la, lo
Los,  las
Un, una,
Unos, unas
– пишутся с маленькой буквы;
–  называют людей, животных или предметы
–  пишутся с заглавной буквы;
–  своеобразно обозначают человека или же какое-то место:
имена и фамилии :  Carlos, Rosa, Pérez, García;
названия стран,  географических и общественных мест : Japón (Япония), Barcelona (Барселона); Unión Europea (Европейский cоюз).
– перед именами собственными артикль не ставится, за исключением:
названий рек, озёр, океанов, морей, гор и архипелагов : el Tajo (Тахо), el Atlántico (Атлантический океан);
некоторых названий государств и стран, хотя есть тенденция к тому, чтобы опускать их : la China (Китай), la India (Индия);
некоторых названий городов и регионов : el Bierzo (Эль-Бьерсо), La Habana (Гавана).

Определённые артикли                          

Если артикль стоит перед именем прилагательным, то обращает его в имя существительное: ¿Cuál es tu coche? – El amarillo (Которая машина твоя? – Жёлтая).

У артикля нейтрального рода lo + adjetivo (lo + имя прилагатеьное) абстрактное значение. Он не указывает на конкретный предмет: lo hermoso (прекрасное).

М.р, ед.ч. Ж.р, ед.ч. М.р,  мн.ч. Ж.р,  мн .ч. Нейтральный род
El La Los Las Lo
* El –  когда следующее за артиклем существительное начинается с ударных a или ha: el agua (вода), el ave (птица), el hacha (топор).
Во множественном числе артикль возвращает форму женского рода: las aguas (воды), las aves (птицы), las hachas (топоры).

Неопределённые артикли

Употребляются, чтобы указать на что-нибудь в первый раз, распознать человека в группе или выразить что-то с приблизительным значением: Mi hermana ha recibido una invitación (Моя сестра получила приглашение).

М.р, ед.ч. Ж.р, ед.ч. М.р,  мн.ч. Ж.р,  мн .ч.
Un Una unos Unas

Присутствие и отсутствие артикля

  • с исчисляемыми существительными, указывающими на конкретный предмет: el, la, los, las. Quiero el vaso verde (Я хочу зелёный стакан).
  • с исчисляемыми существительными, не указывающими на конкретный предмет: un, una, unos, unas. Quiero un pantalón vaquero (Я хочу джинсы).
  • с неисчисляемыми существительными артикль не ставится – Ø. Quiero azúcar (Я хочу сахар).

ЛИЧНЫЕ МЕСТОМЕНИЯ

Местоимения – это слова, указывающие на человека или предмет, которые они обозначают, или указывают на факты уже известные говорящему. Они заменяют имена существительные.

Разряды местоимений:

  • Личные
  • Числительные
  • Указательные
  • Вопросительные
  • Притяжательные
  • Восклицательные
  • Неопределённые
  • Относительные

Личные местоимения

Личные местоимения указывают на людей, участвующих в разговоре (тот, кто говорит, и слушатель), а также на то, о чём идёт речь, и это может быть человек, вещь, идея или действие. 

ФОРМА УПОТРЕБЛЕНИЯ
•  Некоторые грамматические лица изменяются по родам (él, ella; nosotros, nosotras…), а другие  нет (yo, tú).

•  единственное число (yo, tú, vos, él, ella, usted)

• множественное число (nosotros/as, vosotros/as, ellos/as, ustedes).

 •   В испанском языке, присутствие местоимений в роли подлежащего не обязательно, так как в большинстве случаев, глагольное окончание указывает на лицо, к которому относится. Однако, в некоторых случаях их присутствие необходимо.

•   Идентификация людей. ¿Patricia Fernández?  – Sí, soy yo.
 
•  При ответе на вопрос, обращённый к нескольким людям :
¿Quiénes hacen el Camino de Santiago?
– Nosotros, nosotros lo hacemos.
 
•   Со словами también и tampoco:
– He visitado el Museo del Prado.  – Yo también.
– Todavía no tengo puntos. – Yo tampoco.
 
•   Для установления контраста с другими подлежащими:
Repartimos las tareas: tú buscas información y yo preparo una ruta.

•   Для избежания двусмысленности:
Él / ella / usted no dice nada. (Не знаем, о ком идёт речь)

Личные местоимения изменяются по лицам, числам, родам, а также имеют различные функции.

 – Личные местоимения в роли подлежащего:
Указывают на лица, производящие действия глагола.

Лицо Указывает на Единственное число Множественное число
Первое Того, кто говорит Yo Nosotros/Nosotras
Второе Человека, с которым ведётся разговор или который слушает Vosotros/vosotras
Третье Человека или предмет, о котором идёт речь Él/Ella Ellos/Ellas

 
Указательные местоимения

Это определяющие слова, сопровождающие существительное с целью указать на дистанцию между говорящим и предметом, о котором говорят. Указательные местоимения согласуются в роде и числе со следующим за ним именем существительным.

Ед.ч. Мн.ч.
м.р. ж.р. м.р. ж.р.
Дистанция рядом este esta estos estas
на небольшом расстоянии ese esa esos esas
далеко aquel aquella aquellos aquellas

O artigo, o substantivo e o demonstrativo, pronomes pessoais

O artigo, o substantivo e o demonstrativo

O ARTIGO O NOME OU SUBSTANTIVO
Dá-se o nome de artigo às palavras que se antepõem aos substantivos e que especificam o gênero e número do nome ou substantivo que ele acompanha. Concorda em gênero e número com o artigo
Determinado Indeterminado Comuns Próprios
El, la, lo, los y las Un, una, unos y unas -Se escrevem com minúscula
-Designam pessoas, animais ou coisas.
– Se escrevem com maiúscula
-Designam a um individuo ou um lugar de forma particularparticular: 
Nomes e sobrenomes (Carlos, Rosa, Pérez y García), Países, lugares geográficos, lugares públicos (Japón, Barcelona y Unión Europea),-Não usam artigo exceto:Nomes de rios, lagos, oceanos, mares, montes e arquipélagos: el Tajo o el Atlántico;
Alguns nomes de estados e países, embora isso se tende a suprimir: la China o la India;Alguns nomes de cidades e regiõesel Bierzo o la Habana)

Artigos determinados ou definidos

Quando o artigo precede a um adjetivo, o converte em um substantivo: ¿Cuál es tu coche? El amarillo

O artigo neutro lo + adjetivo tem valor abstrato, não faz referência a um objeto concreto: lo hermoso.

Masculino singular Feminino singular Masculino plural Feminino Plural Neutro
El La Los Las Lo
  El quando começa por a- ou ha- tônicas, o substantivo ao que acompanha: el agua, el ave, el hacha. Recupera a forma feminina no plural: las aguas, las aves, las hachas.  

Artigos indeterminados ou indefinidos

É usado para referir-se a algo pela primeira vez, identificar a uma pessoa num grupo ou expressar algo com valor aproximado: mi hermana ha recibido una invitación.

Masculino singular Feminino singular Masculino plural Feminino Plural
Un Una Unos Unas

A presença e ausência do artigo
– Com substantivos contáveis concretos: el , la, los y las. Quiero el vaso verde.
– Com substantivos contáveis não concretos: un, una, unos y unas. Quiero un pantalón vaquero
– Com substantivos não contáveis Ø:Quiero azúcar.

Determinantes demonstrativos

São as palavras que acompanham o substantivo para indicar a distância que há entre o emissor e o objeto a que se refere.
Os determinantes demonstrativos têm o mesmo gênero e número que o substantivo que acompanham.

  Singular Plural
  Masculino Feminino Masculino Feminino
Distância Cerca Este Esta Estos Estas
Media Ese Esa Esos Esas
Lejos Aquel Aquella Aquellos Aquellas

Pronomes pessoais

Os pronomes são palavras que representam às pessoas ou os objetos que designam ou referem a fatos já conhecidos pelo emissor, substituindo o nome.

Classes de pronomes:

  • Pessoal
  • Numeral
  • Demonstrativos
  • Interrogativos
  • Possessivos
  • Exclamativos
  • Indefinidos
  • Relativos

Pronomes pessoais

Os pronomes pessoais referem-se às pessoas envolvidas na comunicação (emissor e receptor) e daquilo de que se fala que pode ser uma pessoa, um objeto, uma ideia, uma ação.

Forma Usos
  • Algumas pessoas apresentam variação de gênero gramatical (él, ella; nosotros, nosotras…), mas outras, são invariáveis (yo, tú).
  • Singular (yo, tú, vos, él, ella, usted).
  • Plural (nosotros/as, vosotros/as, ellos/as, ustedes).
  • Em espanhol, a presença dos pronomes sujeito não é obrigatória, portanto, na maioria dos casos, a terminação do verbo indica à pessoa a que se refere. No entanto, há ocasiões em que é necessária a sua presença.
  • Identificação de pessoas .
    ¿Patricia Fernández? – Sí, soy yo.
  • Ao responder uma pergunta dirigida a várias pessoas :
    ¿Quiénes hacen el Camino de Santiago?
    – Nosotros, nosotros lo hacemos.
  • Com também e também não/nem:
    – He visitado el Museo del Prado. – Yo también.
    – Todavía no tengo puntos. – Yo tampoco.
  • Para estabelecer um contraste com outros sujeitos :
    Repartimos las tareas: tú buscas información y yo preparo una ruta.
  • Para evitar ambiguidade:
    Él / ella / usted no dice nada. (Não se sabe que pessoa é)

Os pronomes pessoais têm variação de pessoa, número, sexo e função.

  • Pronomes pessoais de sujeito:

Referem-se as pessoas que executam a ação. Representam às pessoas dos verbos.

Pessoa Indica Singular Plural
Primeira A pessoa que fala Yo Nosotros/Nosotras
Segunda A pessoa com quem se fala ou escuta Vosotros/Vosotras
Terceira A pessoa ou coisa da que se fala Él/Ella Ellos/Ellas

Der Artikel, das Substantiv und das Demonstrativpronomen, Personalpronomen

Der Artikel und das Substantiv  

Der Artikel Das Nomen oder Substantiv
Er ist ein Bestimmungswort, das das Genus und das Numerus des Nomens sie begleitet und mit dem sie in Genus und Numerus übereinstimmt erklärt.
Er stellt sich vor dem Verb.
Es stimmt mit dem Artikel in dem Genus und der Numerus überein.
Bestimmter Artikel Unbestimmter Artikel Übliche Namen Eigennamen
El, la, lo, los y las Un, una, unos y unas – Sie werden kleingeschrieben.
– Sie kennzeichnen Personen, Tiere oder Sachen.
– Sie werden groβgeschrieben.
– Sie kennzeichnen eine bestimmte Person oder einen bestimmten Ort:

    • Namen und Nachnamen: (Carlos, Rosa, Pérez y García.)
    • Länder, geographische Orte, öffentliche Orte…: (Japón, Barcelona y Unión Europea.)
  • Sie brauchen keinen Artikel mit Ausnahme von: (Flussnamen, Seen, Ozeane, Berge und Inselgruppen: el Tajo o el Atlántico; Einige Namen der Bundesstaaten und Länder, aber normalerweise streicht man sie: la China o la India; Einige Namen der Städte und Regionen: el Bierzo o la Habana.)

Der bestimmte Artikel

Wenn der Artikel einem Adjektiv vorangeht, dann verwandeln es sich in ein Substantiv: ¿Cuál es tu coche? El amarillo.

Der sächlicher Artikel „lo”+ Adjektiv hat abstrakten Wert. Es bezieht sich nicht auf ein konkretes Objekt: lo hermoso.

Maskulinum singular Femininum singular Maskulinum plural Femininum plural Neutro
El La Los Las Lo
Man verwendet „El”, wenn das Substantiv mit betontem a- oder ha- anfängt: el agua, el ave y el hacha.
Es erlegt die feminine Form in Plural wieder: las aguas, las aves y las hachas.

Der unbestimmte Artikel

Man benutzt sie um sich für etwas zum ersten Mal zu beziehen, um eine Person in einer Gruppe zu identifizieren oder um etwas mit annäherndem Wert auszudrücken: mi hermana ha recibido una invitación.

Maskulinum singular Femininum singular Maskulinum plural Femininum plural
Un Una Unos Unas

Gegenwart und Fehlen von dem Artikel

– Mit zählbaren konkreten Substantiven: el , la, los y las. Quiero el vaso verde.
– Mit zählbaren nicht konkreten Substantiven: un, una, unos y unas. Quiero un pantalón vaquero.
– Mit unzähligen Substantiven Ø. Quiero azúcar.

Das Demonstrativpronomen

Sie sind die Wörter, die das Substantiv begleiten um zu zeigen, die Entfernung, die es zwischen die Person die spricht und das Objekt auf sich beziehen gibt.
Die Demonstrativ-Determinanten haben das gleiche Genus und der gleiche Numerus des Substantivs sie begleiten.

Singular Plural
Maskulinum Femininum Maskulinum Femininum
Entfernung Cercanía
(Nähe)
Este Esta Estos Estas
Media distancia
(Mittel Entfernung)
Ese Esa Esos Esas
Lejanía
(Lange Entfernung)
Aquel Aquella Aquellos Aquellas

Personalpronomen 
Die Pronomen vertreten die Person oder das Ding, die sie kennzeichnen, oder sie verweisen auf die Tatsache, die der Sprecher schon kennt. Die Pronomen ersetzen die Nomen.
Arten von Pronomen:

  • Personalpronomen
  • Zahlwort
  • Demostrativpronomen
  • Fragewörter
  • Possessivpronomen
  • Exclamativos (sie nützen um Sätze in deklamierendem Tonfall zu bilden)
  • Indefinitpronomen
  • Relativpronomen

Personalpronomen

Die Personalpronomen beziehen sich auf Personen, die an einem Gespräch teilnehmen (der Sprecher und der Zuhörer) und auf das worüber man spricht. Es kann eine Person, ein Ding, eine Idee oder eine Handlung sein.

Form Benutzungen
Manche grammatikalische Personen zeigen Änderungen von Genus (él, ella; nosotros, nosotras…), aber andere sind unveränderlich (yo, tú)
Singular (yo, tú, vos, él, ella, usted)
Plural (nosotros/as, vosotros/as, ellos/as, ustedes)
Auf Spanisch sind die Personalpronomen nicht notwendig, da die Verbendung in den meisten Fällen die Person auf die man sich beziehen zeigt. Nichtsdestotrotz, gibt es Gelegenheiten wenn sie notwendig sind.
Identifizierung von Personen: 
¿Patricia Fernández?
Sí, soy yo

Wenn man eine Frage, die für viele Leute gemacht hat, antworten möchtet:
¿Quiénes hacen el Camino de Santiago? Nosotros, nosotros lo hacemos
Mit „también” und „tampoco”:
He visitado el Museo del Prado. Yo también.
Todavía no tengo puntos. Yo tampoco.
Um einen Kontrast mit anderen Subjekte zu zeigen:
Repartimos las tareas: tú busca información y yo preparo una ruta.
Um Zweideutigkeit zu vermeiden:
Él/ella/usted no dice nada (no sabemos que persona es)

Die Personalpronomen haben unterschiedliche Personen, Numerus, Genus und Funktion.

    • Personalpronomen (Subjekt):

Sie beziehen sich auf die Person, die die Handlungen ausführt. Sie darstellen die Personen der Verben.

Person Es zeigt Singular Plural
Erste Die Person, die redet Yo Nosotros/nosotras
Zweite Die Person, mit der man spricht oder der Zuhörer Vosotros/vosotras
Dritte Die Person oder das Ding worüber man spricht

Él/ella Ellos/ellas

Zaimki

Traducción: Weronika Klimczak
Zaimki to są słowa które reprezentują ludzi o rzeczy odnoszące się do czegoś co nadawca zna, zastępuje rzeczowniki.
Rodzaje zaimków

  • Rzeczowe
  • Liczebne
  • Określone
  • Pytające
  • Dzierżawcze
  • Wykrzyknikowe
  • Nieokreślone, upowszechniające i przeczące
  • Względne

Zaimki rzeczowe

Zaimki rzeczowe odnoszą się do osób które biorą udział w rozmowie (nadawca i odbiorca), i też się odnoszą do tego o czym rozmawiają, może to być osoba, rzecz, myśl o czynność.

Forma Zastosowania
  Po hiszpańsku, nie jest obowiązkowe używać zaimków rzeczowych w formie podmiotu, dla tego, że w większość, końcówki czasowników wskazują nam osobę. Chociaż, są przypadki, w których jest obowiązkowe użyć zaimka rzeczowego.  
  Identyfikacja osoby:
Patricia Fernandez?
Si, soy yo. (Tak, to ja)
Niektóre rodzaje rzeczownika wykazują zmiany jak się wymienia zaimek na żeński i męski: el, ella (on, ona) nosotros, nosotras (My: odmienia się na żeński i męski), ale też są zaimki nijakie które się używa tak samo dla rodzaju męskiego jak i żeńskiego: yo(ja), tú(ty). Odpowiedz na pytanie które się odnosi do dużo ludzi:
Quiénes hacen el Camino de Santiago? Nosotros lo hacemos.
(Kto idzie na pielgrzymkę do Santiago?
My idziemy.)
Liczba pojedyncza: yo (ja), tú (ty), vos (ty w formie grzecznościowej), él(on), ella (ona), usted (on o ona w formie grzecznościowej). Jak używamy słowa „también”(również albo też) i „tampoco” (też nie).
He visitado el Museo del Prado. Yo también. (Zwiedziłem Muzeum Prado. Ja też)
Todavia no tengo puntos. Yo tampoco.
(Jeszcze mi nie zszyli rany. Mi też nie.)
Liczba mnoga: nosotros/as (my), vosotros/as (wy), ellos/as (oni/one), ustedes(oni/one) w formie grzecznościowej. Żeby ustanowić kontrast między osobami:
Repartimos las tareas: tú busca información y yo preparo una ruta.
(Podzielmy obowiązki: ty poszukaj informacji a ja przygotuje trasę.)
  Żeby uniknąć niejasności:
Él/ella/usted no dice nada (On/ona/usted (forma grzecznościowa którą używamy do zwracania się do kogoś) nic nie mówi) nie wiemy jaka jest to osoba.

Zaimki rzeczowe odmieniają się na liczbę, płeć, funkcję i osobę.

  • Zaimki rzeczowe w formie podmiotu:

Odnoszą się do osoby, która wykonuję jakąś czynność.

Osoba Wskazuję Liczba Pojedyncza Liczba Mnoga
Primera (pierwsza) Osoba która właśnie rozmawia Yo (ja) Nosotros/nosotras (my)
Segunda (druga) Osoba z którą się rozmawia o słucha Tú (ty) Vosotros/vosotras (wy)
Tercera (trzecia) Osoba o której się mówi Él/ella (on/ona) Ellos/ellas (oni/one)